Kasaba !Bir sahil kasabasında, Her şeyden uzukta, Hatta kendinden bile, Ardında bıraktığın Şehrin kalabalığını, Yoğun iş stresini, Zamanla yarışmanın, Verdiği tedirginliğin Ve gerginliğin Eksikliğinde, Aranmıyor hiçte öyle Sıkılınca insan, Tüm bu yoğunluktan Huzurun nasıl bir şey, Olduğunu anımsıyor Doğa ile baş başa kaldığında.. Bizi tüketen şehir hayatları, Ne ara bu kadar yoruldum, Ben de bilemiyorum artık.. Tek bildiğim, Sakin bir yaşantının, Ruha iyi geldiği, ara sıra da olsa İnsanın buna çok ihtiyaç duyduğu.. Inzivaya çekilircesine Çekebilmek kendini, Şehrin kaosundan... Huzuru tadabilmek, Mavinin ve Yeşilin eşliğinde.. Şiir: Gönül Cesli |