O ZÜLF-Ü YÂRE
Gel durup dururken, üzme kendini
Ben olsam dokunmam, o zülf-ü yare Bulamadın mı sen, denk menendini Hasret rıhtımın da, gezme avare Bekletme seveni, vakti geçmesin Böyle bir sevdanın, tadı kaçmasın Özlem çiçekleri, kızıl açmasın Bülbül gibi hasret, kalma gülnare Herkese göre de, olmuyor şerbet Sinir, stres ile, durmadan harb et Herşey güzel amma, olmasa gurbet Ayrılık derdine, bulunmaz çare Gönülden, gönüle, akış değişir Tertemiz kalpleri, yakış değişir Göz göze gelince, bakış değişir Bellidir aşkta da, bir çok emare Seven için gerek, olmaz saraya Değişmez sevdasın, pula, paraya Sinsi ayrılıklar, girer araya Olmasın bu yüzden, kalp pare pare Sevgi yüreklerden, sel olur taşar Şaşırır yönünü, tersine koşar Öyle an gelir ki, gören göz şaşar Çölde sanır kendin, gözlerde hare Sevda duyguların, yükseldiğinde Karşılıklı aşktan, haz aldığında Lüzumsuz aklına, yâr geldiğinde Duadadır dilin de, en güzel sure Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ETEK YAZILARI MENEND: Benzerin, dengin AVARE: Boş olan, boş gezen, işi gücü olmayan GÜLNAR: Ateş gülü EMARE: Belirti, iz HARE : Nesne ve canlılarda görünen, parlak ve dalgalı çizgilerin hareketi ve canlı olarak görülmesi, dalgır, göz yanılması |
Sıhhat ve afiyet dilerim.