Yalnızlık Senfonisi
Bir yalnızlık türküsü tutturmuşsun
Kalabalıklar içinde yapayalnızsın besbelli Hem kalabalıklar içinde olmayı istemek Hem de uzaklaşmak fütursuzca Bir garip yalnızlık senfonisi seninkisi Bir hüzünlü bekleyiş Karışsan insanlara, sevmeyi öğrensen diyorum Damarlarına kadar hissetsen sevgiyi Işıklansa bedenin Sen de umutlansan, sevmelere karışsan yeniden Varlıkta yokluk hissetmesen Var olsan hep Bende var olduğun gibi Tutunsan dünyaya, yaşamalara tutunsan Yaşamı doludizgin hissetsen bedeninde Sen de baştan aşağı güzel olsan Ve güzel olsak ikimiz de Yaşamak bu kadar güzelken... |
Rengiyle süsleyen bu gönül sesidir
Gönülden yansıyan ışık her karanlığı aydınlatır
Güzel olduğu kadar güzellik umudunu veren çok güzel bir şiirdi
Tebrikler