SONBAHAR
Uyanıyorum bir sabah rüzgarın buğulu sesi,
Sanki ömrümün son günü bu sonbahar, Bomboş sokaklar, üşümek ikinci planda, Özlüyorum bir şeyleri; Gözüm dalıyor savrulan bir yaprağa, Gittikçe kimsesiz kalıyor ağaçlar, Her savrulan yaprakla gidiyorum biraz daha uzağa, Kafamda susturamadığım onca şeyi, Yüklüyorum bir ağacın savrulan her parçasına.. (SEZER KARAKUŞ) |