Reddedilen
Elim değmiyor,
Çelmeler, Zifiri bir odanın içinde; Çivili bir adam biçiminde çizili, Gelip gitmeler, Bedenimi, benimle geçinme derdi sarmalamış, Ve ruhum, akıl bali bir toplumun ferdi olamamış, Bütünde, bu bir depresyon mu? Yoksa manevi bir çöküş, enflasyon mu? Voltaların istasyonu muydum? Duyguların istismarı mıydım? Israrlarım istisnaî değildi! Aşkın, bir vücutta iflası mıydım? Sorgular ve sualsizlik anlamsızdı, Gülü hatırlamak iflahımı kesiyordu, Ve dokunuşum, bir şeylerin saflığını mı bozuyordu, Nasıl bir ’ah’ almıştım da, Yüce bir reddediliş ile doğmuştum. Elim değmiyor; Kanayan yerler var, Ne pansuman, ne tampon, Ne de tatlı sözler kesmiyor, Gözüm almıyor yarınları, Geri alamayacağım yerlere dağıtmıştım, içimdeki güzelliği, Ve kırgınlığım; Daha ne kadar sığdırabilirdim hayatıma karanlığı, Daha ne kadar yaşayacaktım bu hiçliği, kuraklığı. |