Aife Atasayar'dan Naklediyorum;

"Abim şiirini kardeşlerimle beraber okudum.
Her kelimesi, her mısrası doğrudur,,, Okudum ama nasıl okudum bir ben bilirim birde Allah,,,, O kadar yüreğimi tekrardan acıttıki, bütün vucuduma sanki bir acı yayıldığını hissettim. Yüreğim tekrardan yandı kor oldu sanki ılık ılık bir şey yayıldı sanki ayak tırnaklarıma kadar hissettim,,,
Altı, yedi yaşlarındaydım ayrıldığımızda bir Otobüsün camından bize dönüp el sallandığını hatırlıyorum,,, hayal,,, meyal,,,
Elli yıllık ayrılık Özlem, hasret, bu kainatta yok olmuşluk hala yüreğimin bir yerlerini kanatıyor hiç geçmiyor. Acıyor sol yanım çok acıyor, her hatırladığımda istemeden gözlerim doluyor. Ağlıyorum hep ağlıyorum içimin acısı hiç geçmiyor,,,, İsyan etmedim hiç, genede etmeyeceğim kaderdir deyip sabredeceğim toprağa girinceye kadar,,, Belki orada kavuşacağız,,, Sarılacağız, elli yıllık hasreti gidereceğiz belkide bir daha hiç ayrılmayacağız,,,
❣❣❣Sana minnettarım,,, Yazacaklarım çoktur amma sizleri de daha fazla üzmeyelim. Zaten üzdüm üzeceğim kadar,,,,
Yüreğine, kalemine sağlık olsun.

Benim yüreğimin kırk yıl sora tercümanı oldun.
Benimle dertlendin, kaderlendin hiç önemli değil sen sıkma canını böyle şeylere senin canın sağolsun yeterki... Şiirin ilk kıtasını okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki o kadar kötü oldumki ağlamamak için zor tuttum kendimi başımdan, tırnaklarıma kadar bir şeyler indi sıcaklık gibi sanki kötü oldum kardeşlerim yanımdaydı sesim değişti, gözlerim doldu ama ağlamadım onları üzerim diye yutkundum sadece. Bunda ne senin suçumuz kabahatimiz var sen hiç üzülme ben alışkınım o acıya tasa etme sen. Yüreğine kalemine sağlık çok dokunaklı bir şiir olmuş insan olup anlayana çok şeyler anlatıyor. Yedi tane yitip giden yok edilen hayatlar işte. Her şeyimizi elimizden aldılar, babamın bizim etimizi kemiğimize kadar sıyırdılar. Duyuyorum Rabbim hiç birinin yanına koymadı, koymayacakta bunu biliyorum ben onları her zaman Allah a havale ettim o çok güzel bir vekil hiç bir ahı yerde koymaz ama erken ama geç mutlaka çıkarır, çıkaracakta bundan eminim Rabbim in Adaleti güzeldir.
Abi ben o dediğini yapamam, beceremem ancak Ereğli ye varınca benim oğlan halleder. Ben o yazdıklarımı oraya da yazarım. Gene görüşürüz abi başını Ağrıttım kusura bakma. Bu olanlarda ne babamın ne bizim kabahatimiz yok babamın yüreği çok güzel düşene tekme atmaz, elinden tutar kaldırır köyde kimlere yardım etmediki kimlere Sarı Traktör almadıki kapısında kedisi bile olmayanları zengin etti. Babamı kafase koydular etrafını çevirdiler tavuğun yem yediği gibi babamın etini kemiğini koymadı lar. Benim babam saf, temiz, dürüst, kimsenin tavuğuna kış demiş adam değildir hiç bir zaman.
En son hastalandığında Ereğli deydi duyunca hemen gittim Niğde ye Yanımıza getirdim. Aramızda çok muhabbetimiz oldu oturduk konuştuk yüreğini açtı bana biraz döktü bazı şeyleri, ahh kızım içimdekileri bir bilsen diye diye Atmış beş yaşındaki Adam evladından özür diler mi o benden özür diledi kahroldum, bittim onu o durumda görünce,,,, Üzülme baba dedim bundan sonra önümüze bakalım sen benim başımın tacısın ben seni asla bırakmam bundan sonra anamla, sen benim yanımdasın bir yere göndermem seni dedim. Yüzüme baktı, baktı bana dediki kuzum senin yükün çok ağırdı zaten birde ben mi yük olayım,,, Bende ona öyle şey olurmu Ana, baba evlada hiç yük olurmu dedim ve seni asla yalnızlığa bırakmayacağım dedim biz varız biz dedim sen kimsesiz değilsin... Neyise gönlünü yaptım tamam kızım dedi, ben Almanya ya son kez gideyim oaraki işleri halledeyim boş boş eve orada da kira ödemeyeyim gidip halledip geleyim. Hatta benim pasaport um vardı dedim izin alayım beraber gidip halledip gelelim önce tm dedi sonra boş ver ben gider halleder gelirim dedi öylece anlaştık üç beş ay beraber olduk çokta iyi geldi bize... Ayak parmakları komple yaraydı geldiğinde bana gösterdi dedim sende şeker var zaten bir deri bir kemik kalmış Eşimle ben bazen çok yakın olan bir arkadaşla Kayseri Tıp Fakültesine iki üç ay gittik geldik doktora, Doktorun yanındayım babamla birlikte oturuyoruz doktor babama döndü dedi ki amca sen Alkol alırmısın diye sordu galiba sirozdan dır diye düşündü galiba babamda kesinlikle ben alkol kullanmam dedi sonra doktor yüzümüze karşı amca senin ciğerler bitmiş, daha bir şeyler söyledi inanki oraları hatırlamıyorum o anda dünyam başıma yıkıldı. Ve Almanya gittikten on beş gün sonramı bir ay sonramı Almanya dan Konsolosluk dan aradılar babanız vefat etti diye cenazeyi istiyormusunuz diye kara haberi aldık işte. Getirdik sonrası malum işte kara toprak,,, BİZİM hayat hikayesi Acılarla doludur hep,,, Yazmaya kalksan Roman olur,,, İşte böyle Hayat acımasız değil aslında insanlar acımasız bu dünya da çekilmiş Acıların sebebi insanlar. Allah ıslah etsin onları kimseyi,,, harama bulaştırmasın Rabbim kimseyi Kul hakkı kötüdür ödemesi zordur. Onlarda boşu boşuna hacıya gitmesinler önce bizden helallik istesinler biz helal edersek şayet öyle gitsinler o topraklara yoksa oraları da kirletirler,,, Sonra Allah sorsun onlar versin hesabını kolamıymış bakalım öte tarafa kul hakkıyla gitmek,,,, Gene içimi döktüm sana, buralara kusura bakma abim can gördüm seni bir nebze paylaştım acılarımı belki hafifler diye,,, Kendinize iyi bakın

Allah senden bin kere razı olsun,,,
Çok sağolun varolun Kıymatlı Ozanım.,,, Senin o güzel yüreğinden öpüyorum. Allah ıma emanet ediyorum. Çok çok selamlar,,,"

Bu yorum;Şiirimize konu olan ARİFE ATASAYAR kardeşimizin.
Sosyal paylaşım sitesi Focebookta Şiiri okuduktan sonraki duyguları.
Edebiyat Defteri sitesinde sayfa hesabı olmadığı için
Gönül dostları Şair dostlarıma aktarıyorum.
Beğeni ve Yorumlarımız için her birinize
ayrı ayrı Teşekür ediyor.Nakletmek istedim.

Ne çocukluk nede gençlik görmemiş
Yürek sermiş amma sırrın sermemiş
Gönül duvarını kimse örmemiş
Koca dünya seni sıkmış z/Arife

Bir insanın yaşadığı açı ve ızdırap dolu hayat öyküsü ne kimse derdin
Sormuş nede sormak istemiş üstüne birde dert eklemişler senin yaptığını
Görmek istemeyene sen bir şey gösteremezsin şiir çok anlamlı bir şiirdi
Dertli insan derli insanı anlar ancak bu bir gönül işidir tebrikler selamlar

Ozan Resul Civcik Hocam!

Yine,
"Felek kimine kavun yedirir, kimine kelek" Atasözünü bam telinden yakalamışsın.
Anadolu toplumu içinde, nice A/Zarifeler yaşıyor. Kimse sesini duymuyor.
İşin kolayında bulmuşuz. "Kader" de3yip geçiyoruz.
Hangi kader?
Bu soru çok tartışmaya açık. Yine işin ucu firavunluğa kadar uzanıyor.
Tebrikler Ozanım.