AĞLAMA GÖNÜL
Hüzünlüsün yine sen, nedir derdin
Boşa üzülüp te, ağlama gönül Giden dönmez geri, bakma yoluna Boş hayale umut, bağlama gönül Hani eşi benzeri, yok diyordun Önüne gelene, hep onu sordun Boşa yandın boşa, kendini yordun Coşkun seller gibi, çağlama gönül Kuş misali yorgun, yorgun uçarsın Dallara kondukça, yara açarsın Takat sız kalmışın, gördüm naçarsın Kendini boş yere, eğleme gönül Onun hasretinden gamda yüzersin Bilmediğin diyarlarda gezersin Gün gelir kendinden bile bezersin Adına türküler söyleme gönül Ne usandın ne uslandın yoruldun Çok soyladın görmeyince kırıldın Kızdın kadere herkese darıldın Yeter artık onu soylama gönül Tozoğlu der taşlara vurdun beni Dağ bayır gezdirip te yordun beni Türlü türlü dertlere gardın beni El yurdunu vatan eyleme gönül Mustafa AK (TOZOĞLU) |