Kar beyazı kalbim
Dönmek isterdim saflığa
Tertemiz kalpli çocukluk günlerine Köşedeki manavdan iki portakal alıp kuytu bir köşede kabuklarını kurutmak; Ve çocukluğumuzun kanıtıydı Buğulara çizdiğimiz oyunlar Şekiller farklıydı ama Umutlar hep aynıydı Hayatlar farklı farklıydı ama Hayat hep aynıydı Başlangıcı ve sonu olan Sevimsiz görünüyordu Isınan havayla eriyen Cama çizmiş olduğumuz oyunlar Umutları da eritiyordu kendince Doğan güneş ve ısınan hava Boşa çıkarıyordu hayalleri Eritip geçiveriyordu öylece Çocukça olsa bile hayal etmek güzeldi Güzeldi umudu çizmek buğulara Ve bir şeylere iz bırakmak güzeldi Kendimizce yaşayıp gittiğimiz hayatta Nerede veya kiminle olursa olsun Huzurumuz var oldukça güzeldi hayat Yaşanan olumsuzluklara karşı; Dönmek isterim çocukluk günlerine Kar beyazı kalbim ile sokak köşelerine. 07-02-2008 |