O an gidesim gelir
Bırakarak en kötü duygularımı
Şehrin boş sokaklarına
İçimdeki nefretleri kusasim gelir...

Susarim,
Yüzüme vuran ayrılık rüzgarlarıyla
Ve bulutlar çöker üzerime
Yalnızlığın pençesinde kanayarak...

Atasim gelir düşlerimi...
Hayatın uçurum köşesinde
Yürek bağiyla bağlandim yaşama
Tutmuyor artık, kopuyor yavaş yavaş
Ayrılık, ayrılık söküyor ilmikleri
Ve tutamıyorum
Ve tutunamıyorum...

Boğuyor beni bu şehir ve sensizlik
Kahrediyor beni özlemin ve hasretin
Isınmaz oldu artik gönlüm
Gülüşünle coşmuyor yüreğim...
Şimdi güneşte bir baska
Göruyorum evet
Siyah dağlarin ardindan
Güneşin gözyaşlarının
Göl yaptıği manzarayı...

Bilinmeyen köşe başlarindayim
Kanadı kırılmış kuşlar gibi
Uçamiyor, dallara konamiyorum
Silinmeyen yollarin girdabindayim
Gidiyorum;
Dağ gibi anılarımı bırakarak
Ellerim, ellerim yokluğundan üşüyerek
Hayallerim, karanlığa dökülerek
Umutsuzluğa vuslat katıp, bitiyorum
Sessizliğin sesinde
Sensizliğin bestesinde....

YIKIK kentin şairi