KALMASA
Öyle bir düşüm varki Zaman mekan ötesi
Çokluğun civarında azım bile kalmasa Ne varsa mevcudatta zaman ile bitesi Başlamak cihetinde sözüm bile kalmasa Sevinci de gamı da gayb duvarına sersem Gözlerimi açmadan bir tek görmeyi görsem İncinen her azamı İniltilere versem Yaralara yem veren sızım bile kalmasa. Kalbimin kerpicinden kalın duvarlar olsa Üzerinde otursam gökyüzü hayal dolsa Kurumuş cümle çiçek yeniden açıp solsa Sade yaz bahar değil güzüm bile kalmasa. Akli fikri harcasam fakir deli deseler Açlığımdan artanı Aç gözlüler yeseler Elimde olmayanı illede isteseler Hibe ettiklerimde gözüm bile kalmasa. Taştan bir filiz çıksa tastamam olsa aklım Düşünmeyi düşünsem şad olsa gizlim saklım Umarsız dostlar kadar düşman olsa meraklım Futursuz firar etsem izim bile kalmasa. Bir yolun kenarından basmadan geçip gitsem Yolcuların hasına cümleten selam etsem Bir hoş seda uğruna nahoş tükenip bitsem Salim bir rüzgar esse tozum bile kalmasa. H. Aynacı |