BENİM DE BABAM ÖLDÜBenim için o gündü büyük kıyamet günü Acılar ateşinde yakılan bendim o gün. Sarsıldı yer ile gök, parçaladı bütünü, Güvendiğim dağlarla yıkılan bendim o gün Cemal Süreya sorar, “Babanız öldü mü hiç” Benim de babam öldü, aklım ve yüreğim felç! Yok ki halime derman, yok ki derdime ilaç; Çaresizlik içinde yok olan bendim o gün. Ağlamaktan yorulmuş gözler kanla kaplandı, Kâinatın kasveti yüreğimde toplandı, Bağrıma, azap veren kör bir hançer saplandı, Sancıdan büklüm büklüm bükülen bendim o gün. Hayatın çizgileri o mübarek yüzünde, Kısadan hisse vardı, öğüt vardı sözünde; Onun kanatlarıyla uçarken gökyüzünde, Göktaşı gibi yere çakılan bendim o gün. “Her canlı ölüm tadar.” Her can bu emre tabi! Bir anda yaşam dondu, bu nasıl şey yarabbi? Tayfaları yaralı batık bir gemi gibi, Yalnızlık limanına çekilen bendim o gün. Sevenleri perişan, Coşari darmadağın; Yıkıldığını bilir yaslandığı o dağın! Babamı ağırladı muhabbeti toprağın, Dudağından dualar dökülen bendim o gün. 30.04.2021/Samsun İbrahim COŞAR |
Nurlarda uyusun inşallah
Allahım rahmetiyle mukafatlandirsin inşallah
Muhteşem bir şiir okudum değerli kalemden
Kaleminiz ve siz daim olun inşallah saygılarımla