KAN REVAN
İçimi biliyormuydun ey delikanlım.
Neleri yaktığımı biliyormuydum dostum. Ne varı yoku içimde biriktirdiğimi biliyormuydum sevgilim. Ne pek çok içime sığdırıp yaktığımı biliyormuydun arkadaşım. Ne rüzgar üfledi içimi yeri yangın yeri. Ne dalagalar su serpti içim kir pas yeri. Ne güneş ısıttı canımı ne ay soğuttu içimi. Son söz döküldü içimden bir yana kan revan. Biliyormuydunuz ne göz yaşı döktüğümü. Biliyormuydunuz ne içim can çekiştiğini. Biliyormuydunuz canımın ne denle yandığını. Biliyormuydunuz çokça özlem için kalbimin öldüğünü. Ne günler geçti zaman pek yamandı. Ne insanlar gördüm onu unutturmadı. Ne yangınlar gördüm yine içim yanıyordu. Yine bana sorsalar sen kimsin ben kan revanım. Baharımsı |