Çocuğum kısabisüre
bir an unutuyor ve atıyorum hayatın ağır yüklerini omuzlarımdan.
gitmiyor ayaklarım.cıvıl cıvıl çocuk seslerine karışıyor benliğim
alamıyorum gözlerimi misketlerin renga renk sarı.mavi kırmızısından.

Çocuğum kısabisüre
nereye gittiğini sormadan biniyorum.tahtadan yapılmış arabaya.
topoç çivilerinin açtğı çukurlara giriyor tekerleyi ama vazgeçmiyorum.
vazgeçmiyorum çünki birdaha görmemekten korkuyorum

çocuğum kısabisüre
bitmesin istiyorum .mehmet amcanın bahçesinden aşırdğım kayısılar
havva teyzenin kümesinden alıp civcivin çıkmasını beklediyim yumurtalı saatler
köpeyinden korkup süleyman amcanın. kiraz ağacında çaresizce bekleyişim

Baba diyor bises ve uyanıyorum .
sabah oldu diyor oğlum otuz yılın geçtini anlıyorum elveda çocukluğum.
kısabisüredeolsa elveda.