Bu aralar içimde sessiz bir kıpırtı var
Sanki ses çıkarsa garip şeyler olacak
Bunun içindir sessizliği belkide
Bu sessizlik her nedense çok derin
Canımı çok acıtıyor
Ağlamak istiyorum sadece ağlamak
Sonra aynaya bakarak konuşmak
Düştüğümde yanımda olmayanlara bakmak
Belkide böylece kendimi yenmek istiyorum
Hayatın aslında ne kadar acımasız olduğunu görüyorum
Gözlerimden akan her damla yaş,
Aslında ölüm yavaş yavaş
Bu aralar birde çok durgunum
Bu durgunluk fırtınadan sonraki sessizlik aslında
Delice çarptıktan sonra ani durgunluk kalbimdeki
İnsanları anlamıyorum
Belkide ben anlaşılmazım
Garip olan herkesin kendini birşeyler adına kandırması
Ve acı olan karşısındakinide aldatması
Ben bu aldatılmışlığın ardından biçareyim şimdi
Ne hayattan bir beklentim nede umudum var
Herşey yalan
Sokaklar, caddeler bile yüzüme vururcasına yalan söylüyor.
Hani beraberken herşeyi güzel gösteren sokaklar
Hani onunlayken hoş kokan güller, çiçekler
Hepsi yalan
O yok;
Şimdi ise güzel sokaklar boş,
Hoş kokan çiçekler solmuş,
Yani anlayacağın herşey yalan olmuş,
Artık bende bir yalanım
Yalanlariçinde kaybolanlardanım
Ne kendimi bulabiliyorum
Ne de doğruluğu sorgulayanlardanım.
Herşeyin yalan olduğu dünyada
Kendimi kaybedip arayanlardanım..