belkide hayatın tozlu raflarında
kitap aralarında kaldı sevdalarımız
bunca anı sığdırdığımız



sayfalar ardında saklamaya
yüz tuttuk emellerimizi
bozulmuştu günü birlik oyunlar


dilimizden düşmeyen şarkıların
esen rüzgarın uğultularında geçmiş
saatin o uğultu sesleri
bitmeyen bir müziğin
devamı gibi...

kayıp notalar
ceplerimde
hiçbir müzik yok havada
özlemin çığlığını duyuyorum
seni özlüyorum
susuyorum şarap şişelerinin yanında
savruluyorum
dantenin şiirlerine

an be gün yan/sızım
yok kelime ve devamı
anlamıyorum/suz kalıyorum

sevdalarımız yoksul kalıyor
bir dilencinin ceplerinde

defterin yapraklarına sıkıştırdığımız
güller solmuştu
anların öksüzlüğünde

belirsiz olan sevdaların
bir sonu vardı
mutsuz biten
ciltlikleri yamalanmış

kapanması gerekiyor
haddsizce
ve ansızın yer almalı
tozlu raflarda
okunmaya layık olan...
kitaplarımız.