lise defterim
belkide hayatın tozlu raflarında
kitap aralarında kaldı sevdalarımız bunca anı sığdırdığımız sayfalar ardında saklamaya yüz tuttuk emellerimizi bozulmuştu günü birlik oyunlar dilimizden düşmeyen şarkıların esen rüzgarın uğultularında geçmiş saatin o uğultu sesleri bitmeyen bir müziğin devamı gibi... kayıp notalar ceplerimde hiçbir müzik yok havada özlemin çığlığını duyuyorum seni özlüyorum susuyorum şarap şişelerinin yanında savruluyorum dantenin şiirlerine an be gün yan/sızım yok kelime ve devamı anlamıyorum/suz kalıyorum sevdalarımız yoksul kalıyor bir dilencinin ceplerinde defterin yapraklarına sıkıştırdığımız güller solmuştu anların öksüzlüğünde belirsiz olan sevdaların bir sonu vardı mutsuz biten ciltlikleri yamalanmış kapanması gerekiyor haddsizce ve ansızın yer almalı tozlu raflarda okunmaya layık olan... kitaplarımız. |