Vuslat !
Sahil kenarı bir masa,
Sandalyesi boş kalmış, Birazdan gelir belki o beklenen Özlenen güzel insan.. Tabaklar bardaklar hazır, Süslenmiş bir gelin edasında.. İç açıcı örtüsü ile, Nasıl da özenilmiş, Iki güzel muhabbet, Hoş sohbet, Nasıl da iyi gelir ruha.. Sevdiğinin gözlerine bakabilmek Derin derin.. O gözlerde kendini görmek, Sessizliği paylaşmak Kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlarda, Sadece susarak anlaşmak.. Sevginin dilini konuşabilmek, Kendini güvende hissetmek O limanda.. Sahil kenarı bir masa, Masanın üstünde Petunya çiçekleri, Umudun simgesi... Birazdan gelecek Evet ! O beklenen, o güzel insan.. Bunca hazırlık boşuna olamaz.. Bir kotra açıklardan, Yaklaşarak birazdan kıyıya.. Iki dağın yamacından Selamlayarak iskeleyi Getirecek o beklenen Güzellikleri.. Ve güneş batmak üzere, Gün batımı, bir başkadır Pembenin ve Morun En yoğun olduğu anlardır Bu anlar.. Sevdanın huzurun rengidir bu.. Insani mest eder.. Etrafta yoğun bir iyot kokusu.. İnsanın burnunun direğine yerleşir Tıpkı özlem gibi.. İçine çektikçe çekersin, Doyamazsın bir türlü Ne çok hasrettir ruhun Ruhunun diğer yarısına.. İşte tam da böyle Seversin sevdin mi.. Onu beklerken bile Şikayet etmezsin, Yalnızlığından.. Bilirsin çünkü Vuslat varsa kaderde Beklemekte güzel Özlemekte.. Şiir: Gönül Cesli 24.05.2021 |