Esti deli fırtına
Hırçınlaştı denizin dalgası
Yükseldikçe yükseldi
Kalmadı kaçacak kara

Sürüklenmeye başladı
Su almış gemi gibi
Dümeni kitlenmiş
Gider deli dalganın yönüne

Ağaç dalsız budaksız
Sallanıyor zayıflamış köklerinde
Yılların verdiği yorgunlukta
Cabası düştü düşecek misali
Dayanmaya yok mecali

Bir of çekerim derinden
Depremler olur yüreğimde
Yedi ile sekiz şiddetinde
Savurmak ister yerden yere
Olmasa iç dünyamdaki yaşama hevesi

Dökülsem pare pare
Dönüşsem yavaş yavaş
Toza dumana yakınım
Çıksa da yolu ummana
Vaktimin olduğu yere kadar
Seçtim yaşamayı bindim inada

Hem yazar hem söylerim
Kah güler kah ağlarım
Ucundan kıyısından tutunurum
Umut bağladığım yarına yarınlara
İsyan etmemeye çalışırım
Gücümün var olan sabrıma dayanarak
Sınavım saydım onca çektiğim acıları

Elbet varırım birgün selamete
Bilmesem de yakın mı uzak mı
Olsun tutunacak bir dalım var
Bakarsın filizlenmiş
Yıllar önce umuda ektiğim
Umut kestiğim o tohumlar