Huysuz kişiBöyle mi olmalıydık ömrümüzün sonunda Gezmek yok, Eğlenmek, neşelenmek yok Dost akraba, memleket ziyaretleri yok, Çakılıp kalmışız evlerimizde Eğlenmek varken Gezmek yeni, yeni yerler görmek varken Böyle’ mi, yaşamalıydık. Gönül ister’ ki, memleket, memleket gezelim. Şehir, şehir dolaşalım. Gençliğimizden çalışmaktan, yapamadıklarımızı yapalım. Ah, dostum ah, Boşuna bu günleri hayal etmişiz meğerse. Yaşlandınsa daha ağır yükler binermiş sırtına insanın Hele, yoksa birikmiş varlığın Çakılır kalırmış insan, yaşlı zamanında evinde. Kulakları duymaz, Gözleri doğru dürüst görmez Dizleri tutmaz. Esir gibi yaşarmış, ömrünün son günlerinde. Kendimi hayallerle avutur oldum son günlerimde Ah, dostum ah.. Ne yediğimden zevk alıyorum, ne içtiğimden bu günlerde Geçmişe dalıp gidiyorum. Gözlerim doluyor, ben geçmişi düşündükçe Bir huysuz kişi olmuşum, kendimi tanıyamıyorum. Ben ömrümün son günlerinde.. 16 Mayıs 2021-05-16 Ahmet Yüksel Şanlı er |