SEVDİM VE İNANDIM
El açıp semaya yalvarıyordum hayatıma girmesin diye,
Aşkın büyüsünekapılıp gözümü karartırım düşüncesiyle, Korkumla yüzleştim zamanı gelince.. Kalbim ve mantığım çarpıştı uzunca, Huzurla ızdırap kardeş oldu aylarca... Gün geldi yanımdayken özledim Gün geldi hasret çekerken sevdiğimi söyleyemedim... Ben seni arada bi gelişlerin de sevdim.. Hayattan kaçıp soluğu bende aldığında sevdim. Beni benim kadar sevmediğini bile bile, Vazgeçeceğini bile bile sarıldım,sevdim.. Azrail avuçlarımın arasındayken, Ölüm son çarem deyip, Hayata kahredip sitem ederken, Sen telefonlarıma cıkmayıp, Tanımadığım insanlarla yüzleştirken sevdim. Ölmeyi bile beceremedim!...... Tek sözünü tutmadığın halde inandım.. Hiç kimseye inanmadığım kadar inandım. Sabırla sevgimi harmanlayıp bekledim,inandım. Eyvallah dedim her derde, Hep iyi düşündüm iyi olsun diye, Herşeyin,dünyamın merkezi sendin, Sağır ve kördüm duymuyordum çırpınan eş dostu, Yanan ateşin beni kül edip yok edeceğini bile bile sevdim..... Bidaha inanırmıyım severmiyim bilmiyorum. Tek bildim eğer bidaha sevipte üzülürsem yok olurum... |
Bunu bile bile gidiyorlar. Hem de ne diyorlar biliyormusunuz. 'Herkes kendi terccihini yaşar' Giden yeni düşlerine giderken arkada kalan ise bu herkes tanımının maalesef daima dışında kalıyor. Oysa giden biliyor ki tercihte dünya da umutların merkezi de kendisiydi.
Çok güzel bir şiir okudum yazan yüreği kutlarım..Selamlar..