AnaNisan yağmuru gibi ağlar ana Evladı için kıyar zahirinde ki cana Düşünür mü hiç, çoktan öldürmüş ölümü Çocuğundan başka eder mi tek tasa… Çığlığı yayılır uzaya dağlar ana Unutur kaçmış inek, dana Düşünür mü yangının olacakmış külü Arar evladını yana yana… Gönlünden yansıyan neler bağlar ana Başına yemeni karadan kara… Şehit evladının kanı üstünde koklar sümbülü Kalbinde kapanmaz kanayan yara! Değişmez geçse çağlar ana Amine olur koklar Muhammed’i kana kana Allah habibim der gönüllerin al gülü Ettiği tebliğ yayılır dünyaya! Yesin, içsin, yaşasın diye sağlar ana Varını yoğunu adar balasına Barikatları kırar yolu olsa örülü Düşer arkasına… Eğer ana Çocuğunu sevmeseydi nasır olur muydu baksan ayasına Cennet anaların ayakları altında çeksen görürsün tülü Akıl sır ermiyor çabasına… Saffet Kuramaz |
yüreğinize emeğinize sağlık...