-Her şey böyle neden ki çırçıplak…
Zulümlerin buz tutturduğu kalbi yanımla
İçsel bir buhran içinde de tir tir titremekteyim İçimi ve dışımı neden ki böyle Dert ve kasvetlere sipsivride bilemekteyim Biçarelik içindeysen eğer ki ne umar ne umulursun Buz dağı olmuş bir yüreğin eridiği o gün işte bu gün Veya evsiz ve barksızların sokaklardan kovulduğu Yine her vakitte ki gibi domura uğratıldı tümden ati Neyime lazım hükümlerinin kaygısızlığı içinde Ellerimle utanarak gömdüm Benli yaşlanmış olan tüm maziyi Düşe kalka yaşamak kime ve neye yarar ki İçime de o buz gibi duyguları akıtarak Kim bilir hangi zalim çıkarı için yine bir ortamı geriyor Ve bu vicdansızlık içinde Kendini benliğini sorumsuzluğa peşkeş çekiyor Çöplüklere bile izi yok insanlık kırıntılarının Değerlerin hiç bir hükmü de kalmadı ki artık Ar ve namus süslü püslü bir oyuncak misali Allah korkusu da hiç buralara uğramamış Baba ve ana sanki de hizmetli bir uşak Ne çabuk Çürüyüşte de bizden koptu bu genç kuşak İnsan denenlerde hayır ve hasenatta rast gele Sanki de ısıracak bir akrep var ceplerinde İsyanlarım yol geçen hanı oldu sanki Bu bataklıkta zoraki çırpınıyor zavallı yüreğim Vicdanımda da düğümlendi bunca aymazlıklar Gönlüm itiraza geçiyor bu arsızlığa ve densizliğe Bu bencilliği ben hiç mi hiçte yakıştıramıyorum İnsanın bu denli insansızlığına Acılı aldığım bir nefese de borçlu kalıyorum Yüreğimde köz gibi beni her an yakışta Şu anda ben bu durumda da Gerçeklerin hangi talihsiz tarafındayım acaba Her şey böyle neden ki anadan üryan çırçıplak Çıkarlarının halatlarına Utanmadan ve sıkılmadan da aleni asılı durur Utanmazlık hiç bulunmayan bir akçe midir ki İnsanlık vızır vızır çirkeflere dosdoğru koşmakta Efsunlanmış bir halde olanlarda çok Gözlerde fal taşı gibi yerinden fırlamakta Hiçbir ruh olağan bir halde değil ki İnsanlığından hiç hicap edipte utananda yok Her bir şeyler ayan beyan apaçık da ortada İnsanlığın o kör gözleri önünde can vermekte Üşüyüp donan aç ve sefil sabiler Zulüm altında inim inim inleyenler Her tarafta da Sözde de ne hikmetse demokrasinin hükmü var Bunca kurumlar ne işe yarar Milletin gözünün içine baka baka da Ortadan yok ediliyor güçlünün karşısındaki güçsüzler Varlığı sebil gibi olanlara da ben çok kızıyorum Dilimin gayri nizami tarafının kilitlerini açarak Bir çok insanın yok oluştuğu bu günde elim cebimde Aklımsa her vakitteki gibi yerinden zoraki firari Boynum bükük kaldırımları hırsla tekmeliyorum Gözlerim bulanıyor kahır dolusu yaşlarla Bizler çoktan kalmışız ancak hikmetin adaletine Zoraki belgeliyorlar hükümranlıklarını her bir şeyleri olay İş başlarına düşünce nasılsa kaçıp saklanmaları çok kolay İnsan yönümüz bir yaraya bile merhem değil Vicdanlarımız da hiç mi hiçte ortalıkta değil Bir garipmiş ölen deyip de dururlar Garibin Allahtan başka sığınacak bir yeri de yok Arsızlığın ve acımasızlığın kol gezdiği bu durumda da Tüm sığınmalar yalnızca yaratana Peki sizler nereye gideceksiniz kefenlerinizin cebi de yok… (04.05.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca) Dostlardan inciler... Bizden iyisi yok ama iyiler ortada yok. Bizden dürüstü yok ama dolandırılanlar çok. Bizden adaletlisi yok ama saraylarda fakir yok. Atalarımızdan bahseden çok ama atalara layık olan yok. ..NAWSO |