Yalan dünya
Ah olan yalan dünya
Beni yakan aleviyle Getirmez dünümü alan Rüzgârımsın somusun Tutulmazsın el ile Düşlerim kış gibi Üşüyor yüreğimde Ömür gidiyor Dönen zamanın yel değirmeninde Beklemeler güze benzer Sararmış solmuş yaprakları Üşüyor yavaş yavaş dalımda Savruluyor dağılarak Bilmediğim ucralara yerlere Gücüm yetmiyor kaderi yazan kaleme Salıyor hergün derde hedere Gözümde yaş görünmez akar yüreğe Aldanıyor görenler attığım Yalandan o kahkahları oysa öyle perdenin arkası Döndüm yazdan güze kışa Deler geldi bu başa Yıkılmadım düşüp kalkmalardan Olsa da ağır aksak Direndim inadına acılara Geldim bu zaman dek |