Kadın
İnce zarif dalları arasında çiçekler açar
Zamandan meftun, göğsü güneşe dönük ayakları pınarlar da gezen gece ay ışığından beslenir,yıldızlar serper sevdiklerine karanlığa inat Ceylanlar otlar gölgesinde, gölgesinden habersiz yaprak döker her sonbahar can verir canlar ardında, düşen her yaprakta Baharda çiğler düşer yapraklarına açan tomurcuklarına Yeniden yeniden can verir damarlarından tomurcuklarına,tenine dokunan yosunlara, sarmaşıklara Başını kaldırmış semaya, ayakları yedi kat toprakta Rüzgara baş tutar fırtınalar kopsa da yıldırımlar düşse de silkinir sevdikleri için Karanlık çökünce kucak açar mavi kuşlar konar dallarına Yıldız çiçeği gibi parlar gözleri umut verir yeni filizlenen tohumlara... Kadın S.Atalay |