OKYANUSSUN
Kırılacak bir yeri
kalmadı hiç kalbimin. Uzun bir Kervan bu... Bağrı yanıkların, gözü yaşlıların, yürüdüğü; O güzelin uğruna ! Ben, ’AŞK’ derim; Sen, Mevlâ ! Tutmuş yüreğini, ’O’ sıcacık elleriyle. Ağaçlar kalem, denizler mürekkep... Hadi, verme canını yoluna ! Olma divane uğruna... Sarılma hadi; Nur’una... Varlığının sebebiyse, yokluğunun mimarı. Ve yeniden, yeniden, yapmaya muktedir. Yıkılan tüm bu binaları ! Eyy Her şeyin sahibi... Bir can nedir ki senin için verilen ! Evvelim ’Sen’ sin, bilirim. Korkardım; Ahirimi bilmesem ! Gözümdeki her damla, çağlayan olsun... ’Ben; küçücük bir damla’ ’SEN OKYANUS’SUN’ ... Nigar Güler. |