4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
2303
Okunma
Tabiat ananın bahar elçisidir.
Senede bir kez gelir.
Baharı muştalar (müjdeler).
Hoş gelişlidir.
Yüzü güleç, gönlü hoştur.
Özlemle, hürmetle öpülür.
İncitmeden, hafifçe alına yüz sürülür,
Niyaz içinde dudaklardan dua dökülür.
Sonra;
Oturturlar muhabbet meydanında başköşeye.
Yediden yetmişe her yaşta kişi hazır bulunur bu meydanda.
Doyum olmaz o güzel, bilge, hoş muhabbetine.
Nazlıdır,
Narindir,
Zariftir.
Misafirlikte yük olmayı hiç hazzetmez.
Kısadır misafirliği, fazla eğlenmez,
Sonra gider bilmem hangi meçhule?
Ay şavklı, güneş yüzlü, güleç yüzüyle…
Yazan: Abbas DURAK (24.03.2016)
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz