hani
bembeyaz bir sayfadır
kollarımdaki kelepçe yada inadına açan çiçek pelesenk dilimde geçmişti hani vakit kalmamıştı zaman tuttuğun yol banaydı uğramazdı bize acı bir hüzzam bizi korkutmazdı ne kılıç nede bıçağın iki yüzü soğuk suyun haberi olmazdı yanan isli lambadan kalmadı farkımız isten pastan insan her şeye alışıyor yaralıyor öncekiler tekararlıyor sadece sonrakiler düşssek cennete düş uzaklarıma bir daha görmeyim görme beni olurdu bir daha dileğim |