kuşlar ve zambaklar
kuşların
türküsünü içip apak çiçeğe durmuş ahlat... ağaçlar kendisinin sanıyor çoğu insan çiçekler kendisinin şiire düşen söz kendisinin... bilmiyor her sözcük bir telek kim bilir kuşlar o teleği nerde düşürecek... ıssızlığıma ıs ol aldığın nefesten ağır olmasın adın her şeyden bihaber koşmakta çocuklar çığlık çığlığa bahar gibi umut gibi düş gibi sokaklarda... sen ki bu sokakların yıllanmış çınarısın dallarının arasından süzülür güneş ve rüzgar biliyor musun aklımın köşesinde hep beyaz ve mor zambaklar var.. kuşların türküsünü içip apak çiçeğe durmuş ahlat... 08/04/2021 ödemiş |