KÖRKÜTÜK!
KÖRKÜTÜK!
Ne laftan anlıyor ne tatlı sözden Hiç çakmıyor işaretten kaş gözden Çürümüş içinden belki de özden Yontulmamış dünya, gördüm körkütük! Kapattım kapıyı çektim restimi İçmiyorum diye kırdım testimi Gözüme bakınca yırttım resmimi Nefsimi nasıl da, kırdım körkütük! Ben kaçtıkça takip etti peşimi Engelledi kulluğumu işimi Yakmak için her gün üçü beşini Sapsız kazma ile, yardım körkütük! Yanıp da kül olsun odunun isi Bir gonca gül olsun kulların hası Kömürleşir odunların iyisi Ocağıma mangal kurdum körkütük! Terk eyledim artık âh ile vâhı Kuşatsın da irfan cümle cenâhı Olsun artık çağın kutlu sabahı Tükenmez âlemde derdim körkütük! Murat Kahraman (Murâdî) 30.03.2021/İstanbul |
farksız olurdu, bu çok güzel ve anlamlı şiiriniz için kutluyorum tebrikler üstâdım.
Sonsuz selâm ve saygılarımla.
Allah'a emanet olun.