kısmi bedelçünkü; şuara sofrasında adımız üç beş günlük sonrasında ismimiz bir taşa işlenecek kendi kızımın kızı tanımayacak beni. sofra dediysek hani, tadımlık; tek öğünlük ardından cıgaralar tek tek ateşlenecek şiir denilen sızı tanımayacak beni. oysa; çakırkeyif kafayla edilmiş bir yeminin alkolle tövbesidir, birdenbire, aniden; bir kalem artığıdır şiir sandıklarımız. tek kelime arapça bilmeyen bir ümminin dilinden bir fatiha dökülürken yeniden yeniden kaybolacak şiir sandıklarımız. yani; bize bizden başkası "şair" demeyecekse redifler kalem kırsın şiirin üzerine! / yavuz doğan |
Saygılarımla.