BEN BENİ
ölü bir gölgenin gölgesi,
duru bir suyun batığı, kuru bir dalın küskünlüğü, çepeçevre, kuşatmış ölende ben, öldürende , ben’ ler bendimi çiğner, ben beni, bende ki beni ölü bir geceye giydiririm karanın her tonu, biraz güneş görenin grisi özüme çalar, biraz gölgemin izinde yürüyen ben’i solgun benzi taşır, biraz gecemin karasına bulaşanı k’ömür gözleri kaşır ben bendeki beni söndüremem, öldüremem birini silsem biri gölgelenir ben beni, bende ki beni gözyaşlarımla büyütürüm... Sibel Karagöz |
Şiirinizi çok beğendim.
Yüreğinize sağlık. Kaleminiz daim olsun.
İlhamınız bol yüreğiniz kaleminiz var olsun