Renklerin dili ...Bir bağ yolum var, benim düşten daha yeşil Dalını toprağın karanlığı yırtarak giden Buluğ çağının ötesinden Orada renklerin dili tüyleri kadar mavi Yeryüzü efsanelerinin hışırtıları duyulur Ulu bir ağacının tepesinde ve çalılıklarda Ve şemboylar arasında Hayatın başlangıcı canlanır Ferahlık veren kaynağının sesinde Bir bulut gider, bir bulut gelir Ne mutlu o bitkilere ki aşıktırlar ışığa. Selam size ey Bengisu pınarında gönül bağları Tıpkı sarmaşıklar gibi sarmışsınız hayatı Ne resim, ne şekil, ne cisim, ne unvan Kaybolmuş zamanın çağıltısından Sanki gülümseyen rüyalar gibi Ey yüreğimde bitmeyen muttasıl destanı Ey zühre’nin aydınlatan pusulası Yolumu kaybedersem eğer Üzülmem hiç kaybolmaya değer... Mustafa Yaman 18 mart 2021 |
“Gündüz” sildi,
Bahara boyadım kendimi,
Sonbahar geldi ve sildi,
Sevinç geldi boyadı beni,
Hüzün, sildi götürdü,
Gurur rengini yukarı çektim,
Korku geldi ve sildi.
Yalnızlık,
Çıkmayan, silinmeyen tek renktir,
Sevginin rengi._
Şerko Bekes in Renkler şiiri aklıma geldi.