Aşk Ç'almadım DilimeDemek gözlerim ağlamak için bulutlardan ilham alıyormuş... Ö y l e m i.. Mutluluğu toprağa eken bir yudum su Misal; hasreti döküyor şiirleriyle şair Fizanda yankı Aklımın dengesini bozuyor yürek giz’im Sevdaydı bizi biz eden Denklemi çözümsüz oysa aşk diye yüreğe giyilen Bazen bilinmez isyan, sitem, efkar Bak gör ki; Bunca korkunun içinde hıçkıran lisan Buralarda azadlıydı güneş vakitler ona ayarlı Bıçkın bir yalnızlığa iterdi ruhu Çelimsiz bir karartı.. Sorular, sorgular.. Cetvelsiz, pergelsiz çizilmiş kader Neden mevsim Eylülü bu kadar ağlattı? Neden yaprakları sararmadan döküldü düşlerin? Henüz göç yoluna uçmuyordu kuşlar Buğulu dağları neden aşıldıda Neden vakitsiz sevinçler Hüzünletti, dağlattı.. Biçimsiz bir yaşam sezgisi Nereye varacağı belirsiz ve bitimsiz Kulağımda bir yankı çok eski bir ezgi dağlıyor yaramı... Seni düşünmekti kabulsüz bir duada Biraz acımaktı belki biraz anlamaya çalışmak. Ve, fakat çıkmaz bir yolculuktu gözlerinin seyrinde umutla yaşamak Alfabenin yirmidokuz harfine dokunan şiirlerle ç’ağlasa kalem Yok hiçbir yasada gözlerimin bedeli Bir sözüne mim çeker, bu Gökkubbe bu âlem Şimdi; Belki de yeis tufanında çalkalanıyor yıkılan düşler Pembe satırlar çizmedim tövbe dilime Boş hülyalara yelken açmadım Sahte masallar söyleyip gökten elma çalmadım! Kutsalı incitme incinir’sin! Bir musalla vakti göçesim var kırık gönlüm/e Zerre yük taşımaz oldu sırtım Oysa dünya yükü taşır kalemkâr elim Bana hüzünler ısmarlama ben zaten tutsağım hüzne Dörtyanımı satmışlar duvarlarım iğreti Karışmış kara zifir aydınlık sandığım gündüzüme.. Yollarımı kesmişler ne bir kervan geçer Ne de bir yolcu Menzilini unutmuş sessizliğim v/ar benim! D/ilimde dolanan tüm şiirlere isyanım var benim! Nuray AYHAN... |