DOST
Vefalı bir dost arıyordu çilekeş gönlü
Paylaşacaktı bütün dert ve sıkıntılarını Beynini kemiren soru dağarcıkları Çoğaldıkça, çoğalıyordu umutsuzca… Kavgalıydı ömrüyle, bilmiyordu ne yapmalıydı Avutuyordu garip gönlünü çocukları Haklıydı, hakkını arayamadı! Ayrılmak bilmiyordu üzerinden hüzün bulutları En sonunda nihayet demiş, gönlü sevinçle dolmuştu Ne kadar sevinmişti garip gönlü bulunca dostu Paylaşıyordu bitmeyeceğini sandığı sıkıntılarını Hafiflemişti yükü, artık gülüyordu yüzü Buldum demişti sonunda dost denilen en yakın sırdaşını… |
güzel şiirdi...