İki arada bir derede kalmışlık
Şu hayat
Kırbacı
Sonsuzluğa bir kıyak
Bağırtırlarken bizleri cıyak cıyak
Ne ummak ne bulduk
Bizim mükafatımız
Bir nevi susturulmuşluk,

Neyleriz biz biz değiliz ki
Hiçte olmadık
Olamadık,
Çünkü
Bırakmadılar
Bırakmazlar
Bırakmayacaklar
Sen hala umutlan
Sökmüşler gönlümüzün gözlerini,
Geçiyoruz
Amma velakin ama olarak şu dünyadan,

Sonu aydınlık
Vaat edilen
O
Karanlığın öz yurdunda
Sonsuz çerçevesiz gül bahçeleri
Suskun bülbüller de
Yok
Dilini yutmuş,
Ama sen var mısın
Yok musun
Ben nerden bilem
Ben hiç gidip gelmedim
Ki,

Taş attın da kolun mu yoruldu
Farz et ki var/sın
Yoksa/n
Da,
Bundan güzel ne olabilir
Kandırmak kandırilmak bizim işimiz
Şu üç günlük ömrün
Talimatı,
Sus
Sustur
Bu
Düzene hitaben bir kul icadı...

* Berlin, 05.03.2021 *

Talat Özgen