bir avuç güzdü aşkın toplamı
ve
koşulsuz aitliğine tapıyordu ayrılık mevsiminin..

melûl bakışların sahibiydi aşk
romantik bir eflâtun
turuncu kokan resimlerde inceliğin imzası
meczup bir ressamın gözyaşı tablosu okunurdu
aşkın önsözü niyetine..

zulüm’süzdü aşk/

amaçsız ve düşsel devinimlerde
mutluluğun,
parıldayan gün gibi başlangıçıydı
ve sorgusuz ten sarılmaları
yar’ısı ıslak saçlarıyla
öpüşleriydi yumuşak kirpiğinde aşkın..

d’inmiş bağrına heyecan titremesi gül dalgaları boyunca
ambere yoğrulmuş aşkın rayihası
tutuşmaya meyleder de çakar yüreğin kıvılcımı
tırmanır zirvesine aşk yazan tapınağın..

nazar köşesine birikir (mi) incitmenin sel suyu
şeddesi hissedilir savrulan kelimeler kesiğinde gizli acı
efsanesi iki dize şiir olur g’özü yaşlı imkânın
ve çıkar kınından aşk’
düşer gözden
saplar hançeresine ırağın
heyhat !
yankılanır avazları
intihar
uçurumlarında...