Aşk ve sonubir avuç güzdü aşkın toplamı ve koşulsuz aitliğine tapıyordu ayrılık mevsiminin.. melûl bakışların sahibiydi aşk romantik bir eflâtun turuncu kokan resimlerde inceliğin imzası meczup bir ressamın gözyaşı tablosu okunurdu aşkın önsözü niyetine.. zulüm’süzdü aşk/ amaçsız ve düşsel devinimlerde mutluluğun, parıldayan gün gibi başlangıçıydı ve sorgusuz ten sarılmaları yar’ısı ıslak saçlarıyla öpüşleriydi yumuşak kirpiğinde aşkın.. d’inmiş bağrına heyecan titremesi gül dalgaları boyunca ambere yoğrulmuş aşkın rayihası tutuşmaya meyleder de çakar yüreğin kıvılcımı tırmanır zirvesine aşk yazan tapınağın.. nazar köşesine birikir (mi) incitmenin sel suyu şeddesi hissedilir savrulan kelimeler kesiğinde gizli acı efsanesi iki dize şiir olur g’özü yaşlı imkânın ve çıkar kınından aşk’ düşer gözden saplar hançeresine ırağın heyhat ! yankılanır avazları intihar uçurumlarında... |