Doksan
Karlar eridi gönlümde
Tomurcuklar dolu ağaçlar Pınarlari gözyaşlarını dökmeye Başladı Toprak sıcak güneşe Açtı sinesini Karlar eridi gönlümde Uzakta bir yerde kuş sesi Uzakta bir yerde kaldı kış Canlandı doğada hayat Sarıldı tohum toprağa Örtüsünde saklanan gizli Kalmış sevdalar Gülerdi gözlerinde Yeşilin rengi Kaybolurdu hayeller Bakışlarında Sevdalar toplanırdı Kucaklar dolusu Pınar başlarında Oyalı yazmalı işlemeler Dile gelirdi Masum gülüşlerde Uzaktan uzağa Yanardağ yürekler Yangını söylenemez Saklanırdı kendinden bile |