göğün üzerinde çarpıntılı kasvet
bulutlarıyla düşüyor taş kâlpler
panikteydi yer-yüzüm
benzinde kıyamet ipi koparılmış
koşumsuz parlamış yelesiz atlar

şehveti kaçkın zinalar mahrem binaların açık çatısında intihara mı sarkıyor
taciz atışları eteğinden vuruyor korona partisinin
ayağa kalkıyor gecekondular
gölgesinde boyu uzamış mühürlü gökdelenin

ben yine de terörüme yanıyorum
sel sel y’ürüyor ’çokönemli’ insanlar
sen ne anladıysan !
ben de y’azıyorum zararımca

şiir ili sınırında vurdular marvadan bir geyik
kimse duymadı ihbarımı
satır başına koydum dilim kadar papuçları
lisan-ı münasip uyumlu çatışmada
çizdiğimdi patlamış yar dudağı !

toz toz aşılar partizan çetelesi duvarına yanağını batırmış
yalanıma ateş ediliyor ilçe meşatlığından
tecavüzü hor görüyor aşkın âmâ gözleri
çöpleri topluyorlar sığınağımdan grev kırıcılar

bu aralar kadınsız ittifak’sızım
diz b’oyunu geçti s’el gibi fezleke-i taalûkatım
sersefilim dağıldım
gerillasız tüfenksiz
hem de barutsuz kaldım
koşun ’dostlar’
yanıyor fitilsiz kandil’de
eş imli
mağaralarım...