TOPRAK!.. Hani, her gün; üstüne basıp geçtiğimiz ve de sıkıştıkça, düşünmeden içine işediğimiz, nimetini yiyip, külfetinden şikâyet ettiğimiz!.. Hani, hep gülünü sevip de.. dikenine söylendiğimiz.. gül gibi, ölünce cesedimizi itina ile muhafaza etse de, yine de kendisinden; fersah, fersah kaçtığımız.. aşık Veysel’in, aslında hepimizin sadık dostu!..
Hani, uğruna seve seve öldüğümüz, fakat; mukadder olmasına rağmen, iki metresini kazıp da içine girmeyi hiç zaman düşünmek istemediğimiz!.. “Hani, hani,. Hani!..” Hani’lerini saymakla bitiremeyeceğimiz; “O kara toprak var ya.. O kara toprak!..” AH, O TOPRAK!.. Herkese nasip olmayan O, kara TOPRAK!..

K A R A *** T O P R A K ! . .

ŞİİR NO: 15 *** 21 Kasım 2010

Kimi, gafil.. tanımadan, basar geçer.. üstüne,
Kimi, iyi bilir.. tanır, aşinadır içine;
Çoğunun son durağı, yatarız.. huzur içinde,
Kimisini kabul etmez de, tutar.. tam dikine!..

Hem, anamız olmuş da, varolmuşuz.. kendisinden,
Hem babamız gibi, doyurmuş.. helâl bahçesinden;
Hem de, “gönlümüze, eşler vermiş!..” ak sinesinden,
O’nu iyi anlamayan, düşer.. derde, illete!..

Toprak ile kapanır; bütün kir, bütün is ve pas!
O’nsuz kalan milletleri, kaplar; derinden, bir yas;
O’na dost olmayan, ne konuşsa denir.. boşboğaz,
O’nda, kendisini bulan; kavuşur.. “her nimete!..”
(Bu gün 65. doğum günüm. Sana kavuşmaya az kaldı. Benim aziz sığınağım!..)
22-Kasım-2011 SAAT: 05:00 Konak/İZMİR.
[email protected]