KAVUŞMAKbenim adım, hüzün, sonbaharın gözlerinde, yaprak dökümüyüm, benim adım, hasret, baharını bekleyen, kuru, biraz da kırık kollarımda , açamayan tomurcuk, belki dalına, küskün bir gül, belki de köküne dargın, bir elma, benim adım, kavuşmak, kör, biraz da uyutulmuş bir kuyu, karanlık, koyu alacalı bir gece, pür’i pak sabahına erer, gülüşünün kıyısından düşlerim akar, bir elma, daha kızarır, karışırım toza, buluta pervazında bir tomurcuk açar, iki belki de dört kol, birbirine karışınca, tüm yaraların merhemi, “ kavuşmak “ elma ağaçlarımdan, kızara kızara, olgunlaşa, olgunlaşa, düşer... Sibel Karagöz |