sor/ma// . . . ölüm dosttur, insan toprak seğirdikçe yürek aksırır ecel, öksürür dumanına bir dilim tuzdur kainat açlığa tokluktur biat kekemedir oktavı tutunur tizine feryat “sorma, ne haldeyim sorma, kederdeyim sorma, yangınlardayım sorma, utanırım, söyleyemem” diyeceğine hele bir sor, sor kendine aşk, neden sana senden öte hangi kendin eş dengine sor, sor kendine… . . . // ilhanaşıcışubatikibinyirmibir |
namlunun ucundasın
dikkat et
ey aşk!..