Umuda Yolculuk (2)
Oturdum penceremin
önüne Çayım elimde Takıldı kaldı gözlerim; Sırtındaki yükü bedeninden ağır Yüreğini, sevdiğinin yüreğine kelepçelemiş Menzile ulaşmak için uzun yollar katetmiş Yorgunluktan bitap düşmüş Aşkının hamalı bir genç, Mola verdi penceremin önünde Baktım, baktım, baktım Heyecanla ayağa kalktım Avazım çıktığı kadar "Umut!" diye haykırdım, duymadı, Nasıl duysun Pencerem ses geçirmez, Dışarıdan içerisi görünmez. Oysa, O benim umudumdu yıllarca beklediğim! Yandı yüreğim birdenbire... 22.02.2021ANkara |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...