Dünyayı çözülmez sır sanıyordum,
Çözümsüz olanlar insanmış meğer.
Dünyayı geçilmez yâr sanıyordum,
Aklımı çalanlar insanmış meğer.

Bir zaman güneşe, puta tapılmış,
Aczini bilmeyen kibre kapılmış,
Ummanlar aşılmış, keşif yapılmış,
Geride kalanlar insanmış meğer.

Toplu kıyım için yapınca silah,
Dünya üzerinde dinmez oldu ah!
İnsanlık âlemi bulmuyor felah,
Belayı bulanlar insanmış meğer.

Her şey öyle hızlı, insanlar kukla,
Küçük çıkar için binlerce takla,
Gayesiz bir hayat, sığmıyor akla,
Zamanı çalanlar insanmış meğer.

Tabiat ve çevre kirlendi gayet,
Çiçekler, böcekler eder şikâyet,
Hiç kimse kimseye etmez inayet,
Gaflete dalanlar insanmış meğer.

Cisimler uzayda hızla dönse de,
Yağmurlar kesilse, rüzgâr dinse de,
Dünyanın çivisi çıktı dense de,
Zehirli yılanlar insanmış meğer.

Kibir göstergesi büyük törenler,
Yetimi, mazlumu hakir görenler,
Dünyanın başına çorap örenler,
Beddua alanlar insanmış meğer.

Sıkmaktan kırılsa otuz iki diş,
Boşuna yorulma, düzelmez gidiş,
Kerim olan Allah imdada yetiş,
Fitneyi salanlar insanmış meğer.


Sabri Koca