YORGUN UMUTLAR TÜKENDİ!..Bahardı ilk buluşmamız Pembe çiçekli ağacın altında İlk sözler tutukluydu Zincire vurulmuştu kelimeler Gözlerimiz konuşmuştu Sonra bağlanmıştı bahtımız Hiç ayrılmamacasına... Zaman su gibi akıp geçti Acı vedalar gelip çattı Ayrı düşse de yürekler Sevgin alev alev yandı gönülde ’’Bir umut’’ dedim Koyuldum sevdanın yollarına... Dün Çok bekledim seni o parkta Ellerimde sevdiğin güller Yüreğimde şiirler Baktım, baktım uzaklara Ne gelen var, ne de giden!.. Solmuştu mor güllerim Sonbahara döndü an Öylece kaldım mecnun misâli Yorgun umutlar tükendi ’’Geleceğim’’ demiştin hani Aynalar mı yalancı Yoksa sen mi Bilemedim seni düşlerken... Zafer Direniş ... Karabulut. |