bir kadın olmak hayatın tam ortasında
adımlarını saymalı karanlık sokakların
saçlarında eflatun bir mutluluk rüzgarı
gizlenmiş

ilk bellek oyunu
anlamaya çalışmakla geçer
anlamaya çalışmak kabullenmek
aradaki farkı
bir yaş büyük bir yaş küçük

saklanarak dünyada sadece kendine
alemler oluştursun
kimseler bilmesin söylemesin
sormasın kimse gözlerindeki akşam üzeri hüzünlerini

yavaş yavaş büyüsün o kadın
içindeki umutları kocaman ormanlara eşdeğer
saklasın
ve kaybolsun her akşam her gece
dehliz misali

ağlamasın mutlu etsin ömrünce
önce anne babasını
sonra eşini çocuklarını
ama kimseyle paylaşmasın
dünyasını

olaki buldu bir ümit
acaba
sarıldı uzaktan aralanmış kapıdan gelen ışığa
uyandı daha bir beter
daha bir zindan karanlığa

hayalleri eflatuna çaldı
ummaları çölde seraba
yaşadı bir kadın
yaşadı ...
duyguseli.sahra