SİZLERE ÖMÜR
Uğramadı sevinç
Çalmadı kapımı henüz En kuvvetli en sevdiğim yanım bile Mecalsiz, umutsuz, mutsuz Hiç bu kadar hüzün basmamıştı içimi Bu kadar tehdit etmemişti yalnızlık Kemirmemişti bu kadar keder Küçücük avuntular için yaptığım arsızlık Yapmadığımdan da beter Gecenin sessizliği çöktü yine Uyandı yüreğimdeki dert El bebek büyüttüğüm yumuşak huyum Bir daha yumuşamayacak kadar sert Ruhumun en pıhtılaşan yeri kanlar içinde Bedenim kılcal, bilincim kapalı Kadavra kasvetine büründü tüm azalarım Yaşamayı isteyen bütün damar yollarım tıkalı Acıya dair ne varsa yaşandı fütursuzca Izdırap çektiğim yerden kopsun hayat Umudum hasta bir ihtiyar, çok zor yürür Kaybettik içimdeki kendimi İyi insandı sizlere ömür |