Sen bilemezsin benim yürüdüğüm nurlu yolu
Kolay mı sandın, olmayı Rabbimin sadık kulu

Göğüs kafesim, çatlayacak olur Allah derken
Yanımda oturur O, su içerken, yemek yerken
Gözyaşlarımı, sadece Rabbim görür her gece
İçim sırılsıklam olur, dışım ıslanmadan önce
O benim vazgeçilmezim, O benim asıl özümdür
Allah’ı satmayacağım, bu da namus sözümdür

Sen bilemezsin Allah’ı özlemek nedir ve nasıl
Boynuma urganı geçir, şimdi iyice asıl
Ölümden tırım tırım kaçmam, aksine koşarım
Üzülmem, korkmam, bilakis sevinçten coşarım
O, Efendi’mdir, dedim ya bende hatırı büyük
Söyleyin Ondan başka kimden bir iyilik gördük?
Benim pişmanlık halimi görme, dayanamazsın
Her sabah gözlerin kan kırmızı uyanamazsın
Etim kemiğimden ayrılır, nedamet anında
Ölüm, hiçbir şeydir ıstıraplarımın yanında
Ben yolumu seçmişim, bedeli neyse öderim
Verse de vermese de Allah yine Allah derim
Ah, keşke bilselerdi neler kaçırdıklarını, ah
Candır, canandır, dosttur, sevgidir, bir tanemdir, Allah
Önce arınacaksın döker gibi ecel terleri
Katiyen kalmayacak ruhunun gizli yerleri
Utanacaksın, kıpkırmızı kesilecek yüzün
Ve birbirine karışacak gecenle gündüzün
Dolaşacaksın deli gibi ve gözlerin ıslak
Nereye bastığını bilmeyecek sağ, sol ayak
Utanmak, öyle basit değil, acı çekeceksin
Ruhunun kirlerini gözlerinden dökeceksin


Beni iki kişi tam, tam bilir, üçüncü yoktur
Zira hiç kimsenin onu görecek gücü yoktur