EYLÜL DE GELEYLÜL DE GEL Ankara’yı özlüyorum ve de seni. Kaderimsin alnıma yazılan. EYLÜL de doğuşum gibi. Uğurumdun Gizemli Bir sonbahardan Bana kalan Gönül kapımı çalmadan geldin, yerleştin. arsız kış güneşi gibi. Kimin neyisin diye sormadan. Küçük bir kentin yalnız çocuğuna. Mutluluğum oldu yokluğunda hayalin. Yaşanması gereken en büyük, Günahım. Ve de vebalim oldun. Gelirsen bir daha, Yine EYLÜL de gel. On beş eylül geçti ama yoksun sen. 14-07-2006-Cuma Tuğrul Ahmet Pekel |