20 ocak 1990 yılında Rusya’nın Bakü’yü işgali ve 1992 yılında Ermenilerin Hocalı’da Azerbaycan Türklerini katlederek
Azerbaycan toprakarını işgal etmesi ve Türk dünyasının korkak politikalarla bu olaylara sessiz kalması üzerine bir Türk
gencinin duygularını yansıtmak için 1992 yılında yazdığım bir şiirdir şiiri bir kitabın arasına koymuş ve orada unutmuştum.Geçenlerde İastanbuldaki yegenim İlke Cumhur bunu o kitabı karıştırırken bulmuş ve annesine götürmüş
Annesi de fotosunu çekerek bana gönderdi.O günleri ve o duyguları tekrar yaşadım.Kendilerine teşekkür ederek az deği
şiklikle buraya aktardım umarım beğenirsiniz.

Hazar’ın dalgaları çarpar, hüzünle hüzünle
Baktıkça bu feryatlara, gözünle gözünle
Nerde anam diye soran, yüzünle yüzünle
Dalgalan coş sende Aral, bizimle bizimle
Sorma bana gözlerim neden doludur dolu
Ağlıyorum çünkü yok yanımda Anadolu
Bakma öyle bana hüzünle çırpınan Azak
Senden ayrı,senden kopmuş, senden uzak
Ellerini açma öyle, çaresizlik bana azap
Ak,akma duyulmaz sesin coşkun zap
Sen! hey uzanıp kıvrılarak çağlayan yolcu
Götür benimde duygularımı Hazar’a doğru
Ağrı dik tut başını, gelecektir hüznün sonu
Aras neden isteksiz akıyor, üzüyorsun onu
Bu bir aşk ki, bir sevgi ki destanlara konu
Hey Kırgız,Kazak Tatar,Türkmen oğuzboyu
Bataklık ayısı biliyor,tükenmez Türk soyu
Engin tarihin şahittir, karanlıklıklar bitecek
Zulmedenler tarihin çöplüğünde yitecek
Hazar’ın özgür türküsünü çalacak sazım
Rüzgarlar götürecek Türkeli’ne avazım