DİYE
DİYE
Düştün mü çareyi, aklında ara Malı alet, etme korunsun diye Kayada kan ağlar yılan fukara Daima kav atar sürünsün diye İnsan kapılmasın keder yeline Kara bahtı kambur olur beline Dağda razı değil, üryan haline Oda çiçek açar bürünsün diye Denileni duyma dil bulandı mı Ebedi durulmaz, el bulandı mı Dereler kirlenip göl bulandı mı Kuşlar dua eder durulsun diye Bir işe yaramaz fiyakan pozun Rüzgâra dik gitme kesilir hızın Duvara mezarlık, resmini çizin Son durak iyice, görülsün diye Şerifoğlu kaderindi zorluğun Bir işe yaramaz dosta yarlığın Röntgeni bozuktu ihtiyarlığın Sesini keserler sorunsun diye Ali Eliş Söz: Kav; yılanın deri değiştirirken attığı deri(G. T.Sözlük) Üryan; çıplak (G.T.Sözlük) |